''SABAH GÜNEŞİ'' Hikayesi

O gün geldiğinde hiçbirşey olmamış gibi yine evden çıkıcaksın. Hava hafif soğuk olucak yüzüne vuran sabah güneşi senin içini ısıtıcak, ama tenine çarpan o değersiz rüzgar sana yalnızlığını hatırlatıcak anlıcaksın ama yine hiç birşey olmamış gibi devam ediceksin, yalnız kalkamak için hiç bir uğraşın olmayacak.

                 Ben ogün o kadar umarsızca çıktım ki evden ne rüzgarmış nede güneşmiş hiçbirşeye takılmadım. İçimde anlamadığım bir telaş vardı. Anlamadığım bir mutluluk vardı sanki içimde sonra işte gidiceğim yere varmıştım. Orda o kadar insan varken benim ilgimi çeken sadece iki göz vardı.Mimiklerine takılmıştım.Ve işte bana içimi ısıtan sabah güneşini unutturan kişi... Rüzgarı yalnızlığımı unutturan insan... İsmini çoktan ''Sabah Güneşi'' koymuştum bile. Sanırım aşıkta olmuştum sana...