Çağımızın yeni hastalığı ''sıkılmak''.

Sıkılmak, sıkılmak ve sıkılmak... Eskiden ben bu kadar sıkılmazdım şimdi ne oldu? Sorunu kendimde aramak istiyorum ama etrafıma bakınca herkesin ağzında bir ''sıkıldım'' kelimesi. Sizce bunun nedeni ne? Sizce de bunun nedeni her şeyin eskisi kadar heyecan verici olmaması mı? Bence kesinlikle bu, eskiye bakarsak sıkılmak için vaktimiz olmuyordu sürekli yeni şeyler çıkıyordu sürekli yeni insanlarla tanışıyorduk. Şimdi ise her şey aynı, herkes aynı.. Keşke her gün gözümüzü açtığımızda başka şehirlerde uyanabilsek. Ne sorumluluklarımız olurdu ne de sıkılırdık. Düşünsenize her gün başka insanlar başka yüzler. Sizce de heyecan verici bir şey değil mi? Yazarken bile düşünürken bile çok heyecanlandım şuan. Ama tabi ki de imkansız bir şey. İmkansız şeyler yüzünden de sıkılıyor olabiliriz bu da çok mantıklı. Her neyse çok uzatmak istemiyorum sonuç olarak sıkılmak için sıkılınmaz sorumluluklar yorar sıkılırsın, her şey aynıdır sıkılırsın, herkes aynıdır sıkılırsın.