Hiç yokken, bir varmış

Hiç yokken, bir varmış.. Kendimizi hep kandırdık şu zaman kadar hep birinin peşinden koştuk, vardık ve sanki sadece bunun için yaşadık. Ama aslından hiç olmadık. Karamsarlığa düştüğümüz zamanları hatırlayın içilen alkollerin yazılan yazıların haddinin hesabının olmadığını hatırlayın, şimdi onların hepsini unutun çünkü karşınızda tekrardan bam başka bir insan var. Yeni hayalleriniz, yeni hedefleriniz var, kalbiniz daha uyumlu atıyor. Yoktan var olan bu kişi hayatınıza sanki bir yerlerden gönderilmiş bir hediye.. Bu saatten sonra her şey unutulmuş, MANTIK denilen saçma kelime sizin için anlamını yitirmiş. Tek gerçeğiniz onun ışıl ışıl parıldayan iki gözü olmuş, düşünmek için bir amacınız olmuş, pes etmemeyi tekrardan öğrenmişsiniz. Evet ben müzik dinlerken kelimelerin içine hapsolan ben müziğin melodisi ve o eşliğinde  kelimeleri bile duymuyorum. Samimiyetimin doruklarında yazdığım bazı yazılar bazı hayallerden çok farklı bir şey bu, sonsuz bir bahar gibi bu. Hiçlikten, varlığa dönmüş bir ruhun aşkın kırmızısında kendini kaybetmesi gibi bu. Kelimelere sığdıramayacağım daha bir sürü şey.. Benim dünyama hoş geldin umutlarımın iki gözü.